Το 5,9% αισθάνθηκε διακρίσεις κατά την αναζήτηση στέγασης
Το 2024, το 5,9% των ατόμων ηλικίας 16 ετών και άνω στην ΕΕ ανέφεραν ότι αισθάνονται ότι υφίστανται διακρίσεις κατά την αναζήτηση στέγασης. Ταυτόχρονα, το 5,2% των ατόμων αισθάνθηκαν ότι υφίστανται διακρίσεις όταν έρχονται σε επαφή με δημόσιες υπηρεσίες ή διοικητικά γραφεία, το 3,4% σε δημόσιους χώρους (καφετέριες, καταστήματα, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ.) και το 2,6% στην εκπαίδευση.
Τα ποσοστά αυτοπαρατηρούμενων διακρίσεων ήταν υψηλότερα μεταξύ των ατόμων που αντιμετώπιζαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (AROPE), σε σύγκριση με τα άτομα που δεν αντιμετώπιζαν κίνδυνο σε όλες τις καταστάσεις ζωής που εξετάστηκαν.
Το χάσμα όσον αφορά τις διακρίσεις που αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι πολίτες ήταν μεγαλύτερο κατά την αναζήτηση στέγασης (10,1% μεταξύ των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο έναντι 4,7% μεταξύ των ατόμων που δεν διατρέχουν κίνδυνο) και κατά την παροχή δημόσιων υπηρεσιών (9,2% έναντι 4,2%).
Οι διακρίσεις που αντιλαμβάνονται οι ίδιοι οι πολίτες στους δημόσιους χώρους ήταν επίσης πιο διαδεδομένες μεταξύ των ατόμων που αντιμετωπίζουν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού (5,7% έναντι 2,8%), όπως και οι διακρίσεις στην εκπαίδευση (4,4% έναντι 2,1%).
Σύνολο δεδομένων πηγής: ilc_atsd01 (στα αγγλικά)
Για περισσότερες πληροφορίες
- Επεξηγηματικό άρθρο σχετικά με τις συνθήκες διαβίωσης στην Ευρώπη – διακρίσεις που γίνονται αντιληπτές από τους ίδιους τους πολίτες
- Θεματικό τμήμα «Ισότητα και απαγόρευση των διακρίσεων»
- Βάση δεδομένων για την ισότητα και την απαγόρευση των διακρίσεων
- Θεματική ενότητα για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης
- Βάση δεδομένων για το εισόδημα και τις συνθήκες διαβίωσης
- Eurostat
Μεθοδολογικό σημείωμα
Οι διακρίσεις είναι η άδικη ή επιζήμια μεταχείριση ατόμων και ομάδων με βάση τα προστατευόμενα χαρακτηριστικά στο δίκαιο της ΕΕ: φύλο, ηλικία, αναπηρία, θρησκεία ή πεποιθήσεις, εθνοτική ή φυλετική καταγωγή και γενετήσιος προσανατολισμός.
Η αυτο-αντιληπτή διάκριση αναφέρεται στην αυτο-αναφερόμενη εμπειρία της διάκρισης. Μετράται ρωτώντας τα άτομα αν έχουν αισθανθεί, κατά τους τελευταίους 12 μήνες (τα τελευταία 5 έτη για τη στέγαση), ότι έχουν υποστεί προσωπικές διακρίσεις σε ορισμένες περιπτώσεις. Οι υποκειμενικές αντιλήψεις για τις διακρίσεις, όπως μετρώνται μέσω ερευνών, μπορούν να επηρεαστούν από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της ευαισθητοποίησης των ατόμων, των προσδοκιών, του νομικού πλαισίου και του βαθμού κοινωνικής αποδοχής.
Ως εκ τούτου, οι παράγοντες αυτοί μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά την αναφορά διακρίσεων και να επηρεάσουν τη συγκρισιμότητα των δεδομένων μεταξύ διαφορετικών πληθυσμιακών ομάδων, χωρών ή πολιτισμικών πλαισίων.